«Ακούσατε, ακούσατε...!» Έτσι ξεκινούσε τα παλιά χρόνια να εκφωνεί τις ανακοινώσεις ο διορισμένος από τους τοπικούς άρχοντες τελάλης. Σήμερα, φυσικά, δεν υπάρχει τελάλης και ελάχιστοι είναι οι πλανόδιοι πωλητές και τεχνίτες που διαλαλούν, αραιά και πού, την πραμάτεια ή την τέχνη τους στις συνοικίες. Οι φωνές τους διαπερνούν τους τοίχους του σπιτιού μας ευχάριστα πολλές φορές, δίνοντας μας ακόμα την αίσθηση της γειτονιάς. Κάποιες φορές όμως, σε ώρες κοινής ησυχίας, ηχούν βάναυσα στ' αφτιά μας. Φυσικά, αυτό δεν είναι τίποτα, αν σκεφτούμε ότι τα αφτιά μας ταλαιπωρούνται καθημερινά από το κομπρεσέρ της διπλανής οικοδομής, το μηχανάκι που μαρσάρει με χαλασμένη εξάτμιση, τα βιντεοπαιχνίδια, την τηλεόραση της γιαγιάς που είναι «περήφανη στ' αφτιά», το επίμονο κορνάρισμα των αυτοκινήτων, ουφ... είναι να τρελαίνεται κανείς με τόση φασαρία!
Άλλο ήχος κι άλλο θόρυβοςΘόρυβος είπατε; Μα Βέβαια, αν δεν το έχετε ήδη καταλάβει, μιλάμε για την ηχορύπανση, που τείνει να εξελιχθεί σ' ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής μας. Ήδη στις μέρες μας 140 εκατομμύρια άνθρωποι στις αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες συμβιώνουν με ανυπόφορους θορύβους και άλλα 110 εκατομμύρια αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στην εργασία και στον ύπνο τους. Στη χώρα μας, οι μεγάλες πόλεις (Πάτρα, Ηράκλειο, Βόλος κ.ά.), με πρωταγωνίστρια την Αθήνα και ειδικά το κέντρο της, πάσχουν και από ηχορύπανση.
Ηχορύπανση και μάθημα
Το σχολείο μας είναι χτισμένο δίπλα σε έναν αυτοκινητόδρομο. Κάθε μέρα εκατοντάδες αυτοκίνητα διασχίζουν το χωριό μας περνώντας από αυτόν τον κεντρικό δρόμο.
Το πρωί ακούμε κόρνες από τα μεγάλα αυτοκίνητα και τα φορτηγά που τρέχουν. Αυτό μας ενοχλεί αφάνταστα και πολλές φορές οι κόρνες ακούγονται περισσότερο από τη φωνή των δασκάλων μας και δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας.
Στα διαλείμματα ενώ παίζουμε δεν μας ενοχλούν τόσο τα αυτοκίνητα αλλά μας ενοχλεί , ότι όταν η μπάλα κάποιες φορές βγαίνει έξω από την αυλή, κυλά στο μεγάλο δρόμο και κανένας δεν τολμά να την φέρει(παρά μόνο οι δάσκαλοί μας)με τον φόβο κάποιου ατυχήματος. Άλλες φορές όταν είμαστε μέσα στην τάξη και κάνουμε μάθημα, ακούγονται απότομα φρεναρίσματα , πεταγόμαστε από τις καρέκλες μας τρομοκρατημένοι, ανακουφισμένοι όμως που δεν συνέβηκε κάποιο ατύχημα.
Το φαινόμενο αυτό της ηχορύπανσης, γίνεται πιο έντονο την άνοιξη όταν πια ζεσταινόμαστε και ανοίγουμε τα παράθυρα. Οι θόρυβοι από τα αυτοκίνητα ακούγονται πιο δυνατοί και εμείς νευριάζουμε και μας πιάνει πονοκέφαλος.
Συχνά σκεφτόμαστε να ειδοποιήσουμε το δήμαρχο για να μας λύσει το πρόβλημα αυτό που δημιουργείται Αυτό επηρεάζει πολύ τη μόρφωσή μας και τη σχολική μας ζωή.
Αυτή η κατάσταση σύντομα θα πρέπει να διορθωθεί και οι αρχές του τόπου πρέπει να δώσουν λύση.
(Σκέφτομαι και Γράφω μαθητή της ΣΤ΄ τάξης με θέμα «Το σχολείο μου είναι χτισμένο δίπλα σε αυτοκινητόδρομο!»)
