Φέτος το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων θα γιορτάσει την ημέρα αυτή και αποφάσισε να διεξαχθεί από τώρα μαθητικός διαγωνισμός με εκθέσεις και ζωγραφική στον οποίο θα λάβουν μέρος μαθητές και μαθήτριες της ΣΤ΄ τάξης όλων των Δημοτικών Σχολείων της Χώρας με θέμα «Άτομα με Αναπηρίες».
Στα πλαίσια του διαγωνισμού αυτού το σχολείο μας πήρε μέρος και στις δύο κατηγορίες του διαγωνισμού με εκθέσεις και ζωγραφιές όλων των παιδιών της ΣΤ΄ τάξης. Στην εφημερίδα μας δημοσιεύουμε την έκθεση για τα Άτομα με Αναπηρίες και τη ζωγραφιά –αφίσα που προκρίθηκαν των μαθητών του σχολείου μας , Τσακνάκη Χρήστου και Σιδοπούλου Ειρήνης αντίστοιχα.
«Τα άτομα με αναπηρία αποτελούν ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού. ΄Έχουν και αυτά, όπως όλοι μας, τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες ανάγκες για ενεργό συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες , όπως αθλητισμός, ψυχαγωγία, πολιτισμός, τουρισμός κ.ά. Πολλές φορές όμως διάφοροι παράγοντες (δυσκολία πρόσβασης, έλλειψη υποδομών κλπ) λειτουργούν ανασταλτικά, αφαιρώντας τους τα παραπάνω δικαιώματα. Να αναφέρετε παράγοντες που αποκλείουν τα άτομα με αναπηρία από διάφορους τομείς της κοινωνικής ζωής και να προτείνετε λύσεις που θα βοηθήσουν στην υπέρβαση αυτών των δυσκολιών».
Είναι γεγονός πως τα άτομα με αναπηρία αποτελούν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού μας. Άνθρωποι κάθε ηλικίας και ανάμεσά τους παιδιά όπως εγώ. Άνθρωποι με κινητικά προβλήματα , προβλήματα όρασης, ακοής, επικοινωνίας , νοητική καθυστέρηση κ.α. προσπαθούν να επιβιώσουν μόνοι τους , καθημερινά , στη διπλανή πόρτα.
Πολλές φορές τους βλέπουμε με καχυποψία, οίκτο , προκατάληψη και άλλες φορές με αδιαφορία. Έχουμε σκεφτεί όμως ποτέ τι αγώνα δίνουν για να κερδίσουν μία θέση ανάμεσά μας, μία θέση στην κοινωνία;
Έχουν δικαίωμα όπως κι εμείς στην εκπαίδευση , στον αθλητισμό , στον τουρισμό, στην ψυχαγωγία, σε πολιτιστικές δραστηριότητες και σε κάθε δραστηριότητα που για μας είναι δεδομένη και αυτονόητη. Με μια λέξη έχουν δικαίωμα στη ζωή..
Υπάρχουν στη χώρα μας άραγε οι κατάλληλες υποδομές για την προσαρμογή τους; Στον αθλητισμό γίνονται φιλότιμες προσπάθειες κι έτσι βλέπουμε με συγκίνηση και καμάρι να παίρνουν μέρος στους παραολυμπιακούς αγώνες με σημαντικές επιτυχίες. Πρέπει η πολιτεία να δραστηριοποιηθεί φτιάχνοντας αθλητικές εγκαταστάσεις κατάλληλες για όλους τους ανθρώπους με αναπηρία ώστε να μπορούν να χαίρονται τον αθλητισμό μέσα από τη συμμετοχή τους σε ομάδες και αθλήματα.
Τι γίνεται όμως με ανθρώπους κωφούς, τυφλούς που παρά τη θέλησή τους βρέθηκαν να αποτελούν το <<διαφορετικό>> ή γιατί έτσι γεννήθηκαν ή έπειτα από ένα ατύχημα;
Η πολιτική ηγεσία πρέπει να ευαισθητοποιηθεί και να μεριμνήσει γι αυτούς τους ανθρώπους με ειδική εκπαίδευση να τους δώσει τη δυνατότητα να μορφωθούν. Ένας τυφλός μπορεί να ακούσει ένα βιβλίο. Ένας άνθρωπος με προβλήματα ακοής μπορεί να διαβάσει ένα θεατρικό έργο. Ένα άτομο με κινητικά προβλήματα είναι άτομο χωρίς ειδικές ανάγκες αν του εξασφαλιστεί η πρόσβαση σε χώρους που είναι βατοί για όλους τους άλλους ( πεζοδρόμια, είσοδοι και έξοδοι από κτίρια, ειδικά διαμορφωμένα αυτοκίνητα και λεωφορεία, ειδικοί τηλεφωνικοί θάλαμοι ). Χρειάζονται δάπεδα χωρίς σκαλοπάτια σήματα που εύκολα κατανοούν χώρους χωρίς εμπόδια. Ένας κωφός δε νιώθει άσχημα αν όλοι γύρω του γνωρίζουν έστω λίγο τη νοηματική γλώσσα. Αλλά και οι πολίτες πρέπει να είναι συνειδητοποιημένοι ώστε να μην παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους όπου είναι χώροι διάβασης για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα. Έτσι ώστε να εξυπηρετούνται χωρίς το φόβο και το άγχος για την έξοδό τους από το σπίτι.
Στις υπηρεσίες που επισκέπτονται πρέπει να έχουν προτεραιότητα και να υπάρχουν ειδικά γραφεία που θα τους εξυπηρετούν χωρίς να περιμένουν στην ουρά.
Πρέπει να υπάρχει ένα πρόγραμμα ένταξης των ανθρώπων αυτών στην κοινωνία ώστε να μπορούν να χαρούν μία έξοδο στην ταβέρνα , στην καφετέρια , στον κινηματογράφο , στο θέατρο και σε άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Να μπορούν να επισκέπτονται αρχαιολογικούς χώρους που θα είναι στελεχωμένοι με ξεναγούς που θα έχουν επιμορφωθεί ειδικά για την εξυπηρέτησή τους και την ξενάγησή τους. Να επισκέπτονται μουσεία αφής με πινακίδες και έργα που να μπορούν να καταλάβουν . Να οργανώνονται πάρτι για την ψυχαγωγία τους , να συμμετέχουν σε εκδρομές και κατασκηνώσεις με κατάλληλες εγκαταστάσεις , σε όμορφα μέρη , με τη συνοδεία και τη φροντίδα ειδικών. Να υπάρχουν καλλιτεχνικά εργαστήρια που θα μπορούν να ασχολούνται και να συμμετέχουν σε θεατρικές ομάδες. Να υπάρχουν σε κάθε πόλη ειδικά στέκια εξοπλισμένα να περνούν ευχάριστα την ώρα τους και δημιουργικά, να κάνουν γνωριμίες, να μοιράζονται εμπειρίες και να μη νιώθουν κοινωνικά αποκλεισμένοι. Αυτά τα μέρη θα πρέπει να έχουν ειδικά wc και άνετους χώρους.
Αν χρειαστεί να ταξιδέψουν οι συνοδοί τους να μην πληρώνουν εισιτήρια και διαμονή ώστε να έχουν την ευκαιρία για ψυχαγωγία όπως όλοι άλλωστε. Πρέπει να ΄εχουν πρόσβαση παντού ακόμα και στη χρήση υπολογιστών με ειδικά μαθήματα. Όταν το κράτος καταφέρει να αυτοεξυπηρετούνται και να χαίρονται τη ζωή θα έχει κάνει ένα μεγάλο άλμα μπρος.
Πρέπει να τους παρέχεται και ιατρική περίθαλψη αλλά και ψυχολογική και οικονομική στήριξη σ’ αυτούς και στις οικογένειές τους που ζουν το δικό τους Γολγοθά.
Χρειάζεται να ξέρουν πως έχουν ανθρώπους γύρω τους που δε θα αφήσουν την ερημιά να τους παγώσει την καρδιά που αν θα τους συμβεί κάτι δε θα είναι μόνοι. Αλλά κι αν ακόμη είναι, το σπίτι πρέπει να έχει όλες τις υποδομές για ασφάλεια και οι ίδιοι να έχουν εκπαιδευτεί για το τι πρέπει να κάνουν σε περίπτωση φωτιάς ή σεισμού.
Έχουν δικαίωμα και στην εργασία να νιώσουν ότι προσφέρουν. Οι εργοδότες ας μη φέρονται ρατσιστικά να μην τους κλείνουν την πόρτα αλλά ας ανοίγουν την καρδιά τους.
Μην ξεχνάμε κάτι που ακούμε καθημερινά από τους γονείς μας και τους δασκάλους μας.
Οι άνθρωποι με κάποια ατέλεια δε χρειάζονται οίκτο. Χρειάζονται αγάπη και ίσες ευκαιρίες. Ας φωνάξουμε δυνατά ότι δεχόμαστε το «διαφορετικό» , το αγκαλιάζουμε και το αγαπάμε. Δε θ΄αφήσουμε την ανθρωπιά μας να χαθεί. Θα στηρίξουμε τους συνανθρώπους μας να σταθούν πλάι μας ίσος προς ίσο όπως άλλωστε αξίζουν.
Η αναπηρία εξάλλου δημιουργείται από την ίδια την κοινωνία όταν δεν έχει την κατάλληλη υποδομή και δε δίνει την προσοχή που πρέπει σε μια ατέλεια ενός ανθρώπου διαγράφοντας έτσι όλες τις άλλες του πλευρές. Μακάρι να ακούσει τη φωνή μου ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του κράτους μας.
Μακάρι να πραγματοποιηθούν όλα αυτά που σκέφτομαι και θέλω…..
Χρήστος Τσακνάκης μαθητής της ΣΤ΄τάξης
