Ο Βασίλειος ο Μέγας, ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος.Παρόλο που ο καθένας τους έχει ιδιαίτερη γιορτή μέσα στο έτος, καθιερώθηκε από το 1100, επί αυτοκράτορα του Βυζαντίου Αλεξίου Κομνηνού, να γιορτάζονται και οι τρεις μαζί γιατί μαζί αγωνίστηκαν για τη διάσωση και διάδοση του χριστιανισμού.
Η δράση τους δεν περιορίζεται στο θρησκευτικό στίβο αλλά και στον κοινωνικό.
Σπούδασαν και οι τρεις, πρώτα στα σχολεία της πατρίδας τους μετά, για ανώτερες σπουδές στις διάφορες φιλοσοφικές σχολές της εποχής τους.
Και οι τρεις ήταν πρώτοι σ' όλες τις σχολές που φοίτησαν, αποδείχτηκαν άριστοι όπου κι αν διαγωνίστηκαν. Τόσο διακρίθηκαν για τις σπουδές τους ώστε και οι τρεις μπορούσαν να διδάξουν αμέσως ως καθηγητές στις ίδιες σχολές απ' όπου αποφοίτησαν.
Στάθηκαν θαρραλέοι μπροστά στο δίκαιο και πρωτοπόροι σε κάθε ανθρωπιστική δραστηριότητα. Έμειναν ανυποχώρητοι μπροστά στους εχθρούς της χριστιανικής πίστης και στις αυθαιρεσίες και πιέσεις των ισχυρών της εποχής εκείνης.
Ο Μ. Βασίλειος περιφρονεί τις απειλές του αξιωματούχου Μόδεστου, τον οποίο έστειλε ο «αρειανός» αυτοκράτορας Ουάλλης για να τον φοβίσει και να ασπαστεί τον αρειανισμό. Ο Μ. Βασίλειος άφησε πίσω του ένα τεράστιο έργο που σήμερα έχει μεταφραστεί στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες και είναι περιζήτητο.
Επίσης οι επιστολές του Βασιλείου 366 αποτελούν το σπουδαιότερο μέρος του συγγραφικού του έργου. Σ' αυτές διακρίνουμε τα πνευματικά προτερήματα του Βασιλείου, το ήθος την ειλικρίνεια και την βαθιά αγάπη που αισθανόταν για τον άνθρωπο.
Αιώνιο παράδειγμα φιλανθρωπίας, γίνεται η μεγάλη φτωχούπολη του Βασιλείου όπου έβρισκαν περίθαλψη και φαγητό οι κατατρεγμένοι της ζωής: οι φτωχοί, οι άρρωστοι, τα ορφανά και οι γέροι.
Η συντήρηση της " Βασιλειάδας" γίνεται από τα έσοδα της επισκοπής, τις δωρεές και το μισθό του Βασιλείου, που αναγκάζεται πολλές φορές να τρώει ξερό ψωμί και χόρτα, για να του περισσεύουν χρήματα για τη "Βασιλειάδα".
Ο Γρηγόριος ο οποίος για τη μεγάλη του θεολογική μόρφωση τη ρητορική του ικανότητα και τη συγγραφική του βαθύτητα, ονομάστηκε θεολόγος.
Στο έργο του διακρίνουμε μια μεγάλη προσήλωση στο καθήκον και στην αγάπη. Αν όλοι οι άνθρωποι αγαπούσαν και αγαπιόντουσαν, έλεγε, δεν θα υπήρχαν κακίες στον κόσμο.
Εκείνο όμως που ανεβάζει το Γρηγόριο στο βάθρο του Διδασκαλείου είναι οι ιδέες του για την παιδεία, την οποία θεωρεί ως το πρώτο αγαθό του ανθρώπου.
Λέει χαρακτηριστικά : "έχω τη γνώμη πως έχει γίνει παραδεκτό απ' όλους τους λογικούς πως η παιδεία κατέχει την πρώτη θέση ανάμεσα στα ανθρώπινα αγαθά".
Ο Ιωάννης αναδείχτηκε έξοχος ρήτορας και μαζί ο μεγαλύτερος εκκλησιαστικός συγγραφέας της ορθοδοξίας.
Είχε μια πρωτοφανή και υπέροχη ευγλωττία για την οποία πήρε το τιμητικό τίτλο Χρυσόστομος. Όταν μιλούσε, συνάρπαζε και μάγευε τα πλήθη με το χείμαρρο των θείων λόγων του. Είχε πλούσια φιλανθρωπική δράση και αυστηρή προσήλωση στο δίκαιο και την αλήθεια.
Όταν έγινε Πατριάρχης, αγωνίστηκε με πάθος για την εξυγίανση των πραγμάτων της εκκλησίας και την ανάπτυξη της φιλανθρωπικής ιδέας. Η φιλαργυρία και η πλεονεξία είναι κατά το Χρυσόστομο φοβερές αμαρτίες που φθείρουν την ψυχή. Στιγμάτιζε ακόμη τους πλούσιους, διότι έκαναν κακή χρήση του πλούτου τους, ενώ το 80% των κατοίκων της Αντιόχειας πεινούσε. Δεν μπορείς να ισχυρίζεσαι, έλεγε, ότι αγαπάς το Θεό, όταν αδιαφορείς για τον διπλανό σου. Απ΄ όλα τα γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν το χριστιανό, το σπουδαιότερο είναι η αγάπη και η αλληλοβοήθεια, τόνιζε.
Τα συγγράμματά του τα περισσότερα από τα οποία σώζονται, διακρίνονται για την ποιότητα του περιεχομένου, τη σαφήνεια και τη θεία πνοή.