Στις 15 Αυγούστου , τορπίλισε στο λιμάνι της Τήνου και βύθισε το ελληνικό πλοίο «Έλλη».
Η ελληνική κυβέρνηση, προσποιήθηκε πως δεν γνώριζε ποιοι βύθισαν το πλοίο για να αποφύγει τη σύγκρουση.
Στις 28 Οκτωβρίου 1940, ο Ιταλός πρεσβευτής στην Αθήνα Γκράτσι επισκέφθηκε αργά τη νύχτα στο σπίτι τον Έλληνα πρωθυπουργό Ι. Μεταξά και του ζήτησε να επιτρέψει στον ιταλικό στρατό να μπει στο ελληνικό έδαφος.
Ο Μεταξάς απάντησε περήφανα ΟΧΙ και μαζί του απάντησε σύσσωμος ο ελληνικός λαός, ο οποίος πήρε τα όπλα για να αντικρούσει τον εισβολέα.
Έτσι άρχισε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος.
Όλος ο λαός είχε βγήκε στους δρόμους με ενθουσιασμό, αποχαιρετώντας τους φαντάρους που έφευγαν για το μέτωπο.
Στα άγρια βουνά της Πίνδου, μέσα στη λάσπη και το κρύο γράφτηκε «το έπος του 40». Παρά την υπεροχή των Ιταλών σε πολεμικό υλικό και στρατό οι Έλληνες πολέμησαν με εξαιρετική γενναιότητα και θάρρος και νίκησαν τους Ιταλούς.
Έτσι ο ιταλικός στρατός και η ηγεσία του απογοητευμένοι και με πολλές απώλειες αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν.
Τους ηττημένους Ιταλούς έσπευσαν να βοηθήσουν οι Γερμανοί, οι οποίου στις 6 Απριλίου του 1941 κήρυξαν τον πόλεμο στη χώρα μας.
Νέες ηρωικές μάχες αρχίζουν στα ελληνικά σύνορα αλλά η Ελλάδα δεν μπόρεσε να αντέξει την συντονισμένη επίθεση της πανίσχυρης Γερμανίας και έτσι ηττήθηκε από τους Γερμανούς.
Η περίοδος απ' την είσοδο των Γερμανών στην Ελλάδα το 1941 μέχρι το 1944 που σταμάτησε ο πόλεμος ονομάσθηκε Κατοχή.
Στη διάρκεια της Κατοχής χιλιάδες Έλληνες εκτελέστηκαν, και γυναικόπαιδα πέθαιναν από την πείνα.
Τελικά μετά απ' τις αλλεπάλληλες γερμανικές ήττες στα διάφορα μέτωπα της Ευρώπης από τις συμμαχικές δυνάμεις, ο γερμανικός στρατός αναγκάστηκε στις 18 Οκτωβρίου του 1944 να εγκαταλείψει την Ελλάδα.
Ήταν η μέρα της απελευθέρωσης.